Στίχοι: Νεκταρία Θεοδωρίδου

Δεν ακούω, δεν μιλώ
κι έτσι απλά χαμογελώ,
μπρος στις σπίθες που πετάς
στέκομαι σαν το θεριό.

Έκανα υπομονή
κι έχω σιωπήσει,
μα να φοβάσαι τη στιγμή
που η καρδιά μου με πυγμή,
στον τοίχο θα σε στήσει.

#ρεφρέν
Στα κύματα της τρέλας σου και της κυκλοθυμίας
δεν θα ‘μαι εγώ ο άνετος και τέρας ψυχραιμίας.
Όσο περνάει ο καιρός πολλά καταλαβαίνω
βλέπω στο τούνελ ένα φως κι όπου να ‘ναι βγαίνω.
Στην έκρηξη της γκρίνιας σου και της αχαριστίας
δεν θα ‘μαι εγώ ο άνετος και τέρας ψυχραιμίας.
Τώρα που νιώθω δυνατός νομίζω προλαβαίνω
τέρμα τα γκάζια, παίρνω μπρος κι άλλο πια δεν μένω.

Δεν ξεχνάω, δεν μπορώ
κι άλλα εγώ δεν συγχωρώ,
με τη στάση που κρατάς
θλίβομαι τόσο καιρό.


Χρόνια στην αναμονή
το ‘χα συνηθίσει,
μα θα λυπάσαι μια ζωή
που η δικιά μου η φυγή,
για όλα θα μιλήσει.

#ρεφρέν
Στα κύματα της τρέλας σου και της κυκλοθυμίας
δεν θα ‘μαι εγώ ο άνετος και τέρας ψυχραιμίας.
Όσο περνάει ο καιρός πολλά καταλαβαίνω
βλέπω στο τούνελ ένα φως κι όπου να ‘ναι βγαίνω.
Στην έκρηξη της γκρίνιας σου και της αχαριστίας
δεν θα ‘μαι εγώ ο άνετος και τέρας ψυχραιμίας.
Τώρα που νιώθω δυνατός νομίζω προλαβαίνω
τέρμα τα γκάζια, παίρνω μπρος κι άλλο πια δεν μένω.
      

               ===============
                   =========