Στίχοι: Νεκταρία Θεοδωρίδου

Ήρθες κι είπα είν’ εντάξει
γύρισε να μου χαρίσει,
όσα τότε μου ‘χε τάξει
και Ανατολή και Δύση.

Πάλι, πάλι μ’ αναγκάζεις
να σου ρίξω άκυρο,
ο εγωισμός που βγάζεις
ξεπερνά το άπειρο.

#ρεφρέν
Η πόρτα άνοιξε, τι περιμένεις
τα ‘πες, τ’ ακούσαμε,
δύσκολα σωπαίνεις.
Δεν θα μου βγάζεις τη ψυχή επ’ άπειρον
μπορείς να φύγεις αν θες κι απ’ το παράθυρο.
Η πόρτα άνοιξε, τι ψιθυρίζεις
σ’ είδα, σε χόρτασα
όμορφα μυρίζεις.
Δεν θα με πείσεις με φρου φρου κι αρώματα
μπορώ να σβήσω το χθες σχεδόν αυτόματα.

Μπήκες κι είπα κοίτα λάμψη
γύρισε για να φωτίσει,
κάθε δρόμο που ‘χε κάψει
με υπερβολές και μίση.


Όχι, όχι δεν αλλάζεις
και με πνίγει τ’ άδικο,
εγκεφαλικά μοιράζεις
με μυαλό τρελάδικο.

#ρεφρέν
Η πόρτα άνοιξε, τι περιμένεις
τα ‘πες, τ’ ακούσαμε,
δύσκολα σωπαίνεις.
Δεν θα μου βγάζεις τη ψυχή επ’ άπειρον
μπορείς να φύγεις αν θες κι απ’ το παράθυρο.
Η πόρτα άνοιξε, τι ψιθυρίζεις
σ’ είδα, σε χόρτασα
όμορφα μυρίζεις.
Δεν θα με πείσεις με φρου φρου κι αρώματα
μπορώ να σβήσω το χθες σχεδόν αυτόματα.
      

        ===============
             =========